The Amazing Spider-Man

przez Szponix · Opublikowano 7 maja 2016 · Zaktualizowano 31 lipca 2018

„The Amazing Spider-Man” w czerwcu 2012 roku trafił do amerykańskich kin, a miesiąc później dotarł do Polski. Oczywiście rynkowa machina musiała to wykorzystać, więc do sprzedaży trafiły gadżety, specjalnie wydane komiksy i gry. Jednak tym razem materiał promocyjny w postaci wirtualnej rozrywki trafił również na PlayStation Vita.

Nim jednak przyjrzymy się grze, przedstawimy genezę pajęczaka. Spider-Man jest fikcyjną postacią, która zadebiutowała w jednym z największych wydawnictw komiksowych – Marvel Comics. Twórcą postaci Petera Parkera oraz jego superbohaterskiego alter ego są: scenarzysta Stan Lee oraz rysownicy Steve Ditko i Jack Kirby. Człowiek Pająk po raz pierwszy na łamach komiksu pojawił się w 1962 roku w „Amazing Fantasy #15”. Obecnie numer ten jest białym krukiem, za który trzeba zapłacić sporą kwotą. Ostatnia oficjalna sprzedaż odbyła się w 2011 roku, a nowy właściciel wydał wtedy aż 1,1 miliona dolarów. Jednak nie jest to najdroższy komiks – rekord należy do Supermana („Action Comics Nr. 1”), którego nabyto za 1,5 miliona.

Gra The Amazing Spider-Man teoretycznie powinna bazować na filmie o tym samym tytule. Jednak nie otrzymaliśmy adaptacji, ponieważ twórcy postanowili popuścić wodze fantazji. Tym samym historia przedstawiona w grze rozgrywa się po filmowym finale i jest po prostu bezpośrednią kontynuacją wizji Marka Webba. Ponownie będziemy bujać się na pajęczynach po Nowym Jorku, jednak tym razem Spidey sprzymierzy się z doktorem Connorsem, który trafił do więzienia. Po uwolnieniu naukowca obaj zaczną pracować nad szczepionką, która ma zniwelować efekty bioinżynieryjnych eksperymentów Oscorpu. Zadanie nie będzie proste, ponieważ firma dokłada wszelkich starań, aby dokończyć swój plan. Z tego powodu będziemy musieli zmierzyć się nie tylko z zarażonymi ludźmi, którzy posiadają cechy zwierzęce, ale także z dużą liczbą różnej maści robotów.

Po rozpoczęciu gry będzie można odnieść wrażenie, że najludniejsze miasto w Stanach Zjednoczonych jest zupełnie puste i pozbawione jakichkolwiek atrakcji. Szybko jednak przekonamy się, że Nowy Jork jednak żyje i dzięki misjom pobocznym staniemy się częścią życia jego mieszkańców. Będziemy między innymi poszukiwać zaginionych stron komiksu (będzie ich aż 600!), transportować zarażonych do szpitali polowych, przenosić psychicznie chorych pod komisariat policji, ratować bezbronnych mieszkańców przed bezlitosnymi napastnikami czy pomagać w łapaniu zbirów uciekających w pojazdach. Wyzwań dodatkowych jest bardzo dużo i całkiem możliwe, że ich wykonanie może zająć więcej czasu niż kampania fabularna.

Sama główna historia przedstawiona została w trzynastu, wielowątkowych rozdziałach, które na najłatwiejszym poziomie trudności zaliczyć można w około dziesięć godzin. Misje, wyłączając walki z ogromnymi bossami, polegają na przemieszczaniu się po różnorodnych lokacjach z jednego punktu kontrolnego do drugiego, przy okazji unicestwiając napotkanych oponentów. Eliminacja wrogów przypomina tę znaną z najnowszych odsłon Batmana, czyli możemy tego dokonać po ciuchu lub w sposób otwarty, nabijając combo. Ma to oczywiście swoje zalety – pojedynki są dynamiczne, a Spider-Man z niesamowitą zwinnością unika wrogich ataków, przeskakując nad przeciwnikami, oraz paruje zarówno ciosy zwykłe, jak i specjalne.

Z pomocą przy ogłuszaniu oponentów przychodzą nam dwa drzewka umiejętności. Za każde wykonane zlecenie, wyzwanie dodatkowe, odnalezienie sekretu czy pokonanie przeciwnika zdobywamy punkty doświadczenia, a po uzyskaniu konkretnej ich liczby podnosi się nam level. Otrzymujemy wtedy jeden specjalny punkt, który można przeznaczyć na usprawnienie takich zdolności, jak atak z zaskoczenia, huragan pajęczyn, spowolnienie czasu czy furia protagonisty aktywowana po zdobyciu określonego mnożnika combo. Drugie drzewko pozwala na wzmocnienie postaci dzięki, np.: podnoszeniu odporności na zarazę czy ciosy przeciwników lub też zmniejszenie ilości pajęczyny potrzebnej do przyklejenia zbira do ściany. W tym celu wydamy punkty, które zdobędziemy za wykonywanie misji fabularnych.

Niestety gra nie jest idealna. Pierwszą wadą jest oprawa graficzna, o której zaraz przeczytacie. Drugą są sporadyczne spadki animacji, które są efektem doczytywania kolejnych fragmentów lokacji. Na szczęście występują one wyłącznie podczas misji fabularnych i rzadko w wirze walki. Zdarzają się także podczas pościgów za przestępcami, zwłaszcza w późniejszej części gry. Ostatnim mankamentem są bardzo długie loadingi, na które trafiamy między misjami oraz wychodząc/wchodząc z/do bazy. Niezbyt ciekawie wygląda też system skoków. Już lekkie wciśnięcie przycisku „x” wywołuje skok na ponad dwa metry, zaś jego minimalnie dłuższe przytrzymanie wyskok aż na wysokość dachów budynków. Tak więc czułość skoku może na początku sprawiać problemy, podobnie pogodzenie się z tym faktem, ponieważ nawet w komiksie Spider-Man nie jest w stanie wybić się tak wysoko.

Wspomniana już oprawa wizualna przypomina tę widzianą w wydanym w 2004 roku na pecetachSpider-Manie 2. Przez dziesięć lat postęp graficzny poszedł znacznie do przodu, więc i oczekiwania graczy się zmieniły. Co prawda omawiana oprawa nie przeszkadza dobrze się bawić, ale wciąż może zniechęcić do zakupu osoby, które mocno kierują się tym kryterium. Co prawda wypełnienie otoczenia jest bogate (znajdziemy tu stosy dokumentów, latarnie, plakaty itd.), a budynki różnorodne, lecz ich wykonanie jest dość słabe. Rozmazane piksele (plakaty oraz inne dodatki wyglądają jak kleksy) czy „płaskie”, sztucznie wyglądające budynki są tu na porządku dziennym. Również mieszkańcy są nijacy i, mimo że potrafią do nas zagadywać czy rozmawiać przez telefon, zachowują się dość nienaturalnie, idąc przed siebie bez celu. To, co smakowało 10 lat temu, dziś już zwykle nie jest tak dobre.

Nieco lepiej prezentuje się oprawa dźwiękowa. Angielski dubbing, dźwięki pojazdów czy uderzania pięścią o metalowy korpus wrogiego robota zrealizowano naprawdę dobrze. Całkiem nieźle prezentuje się również odgłos wypuszczanej pajęczyny. Podczas poruszania się po mieście usłyszymy takie detale, jak odgłos odlatujących gołębi czy syrenę karetki pogotowia. Zadbano także o odgłos wiatru, zwłaszcza przy poruszaniu się na pajęczynie z dużą prędkością. Dźwiękowo odwzorowane zostało lądowanie superbohatera na powierzchniach i nawet uzależniono je od wysokości, z jakiej zlatujemy. Na plus można zaliczyć wszystkie te szczegóły, choć, tak naprawdę, po dłuższym czasie z grą przestajemy zwracać uwagę na te detale. Muzyka towarzysząca nam podczas wędrówki przeważnie jest dość spokojna, ale nie brakuje także szybszych rytmów, które mają wzniecić w nas wolę walki. Raz na jakiś czas odezwie się sam protagonista, wydając z siebie głównie słabiej zrealizowane postękiwanie. Wciąż jednak udźwiękowienie wychodzi bardziej na plus niż minus.

Podsumowując, PlayStation Vita po raz kolejny otrzymała naprawdę dobry produkt, który niestety został niedoceniony i szybko o nim zapomniano. The Amazing Spider-Man to świetny tytuł, któremu niestety zabrakło kilku szlifów. Długie loadingi, sporadyczne spadki animacji oraz mocno przeciętna oprawa graficzna skutecznie mogą zniechęcać do zakupu. Również brak chociażby polskich napisów z pewnością nie przyciągnie młodszych do konsoli, a tak naprawdę to oni są tutaj grupą docelową.

Jednak, pomimo tych kilku usterek, gra zyskuje w oczach dzięki naprawdę dobremu systemowi walk uzupełnionemu o drzewka umiejętności. Protagonista zwinnie lawiruje pomiędzy łotrami, skutecznie ich ogłuszając. Wygląda to tak dobrze, że będziemy żałować, że oprychy nie pojawiają się w nieograniczonej liczbie. Na ogromny plus zasługuje również liczba rodzajów dodatkowych zadań, których jest tu aż piętnaście. Dodatkowo rzadko która gra akcji jest tak rozbudowana w kwestii znajdziek. I chociaż samą kampanię można ukończyć w 9-10 godzin, tak próba wymasterowania pozycji wydłuży ten czas nawet trzykrotnie.

Grę śmiało mogę polecić wszystkim fanom Spider-Mana, graczom tęskniącym za tytułem akcji zaprezentowanym w 3D oraz tym, którzy uwielbiają wyzwania.

Plusy: